THE SECRET ART OF BEING A GROWN-UP - Bridget Watson Payne

De kaap der volwassenheid bereiken én oversteken, doen we 'en pleine masse'. Bij leven en welzijn valt niemand uit die boot. Maar de manier waaróp we dat doen, durft al wel eens te verschillen. Terwijl de ene er alles aan doet om het kind in zichzelf fris en shiny te houden, kan de andere niet snel genoeg plaatsnemen op de TGV richting VolwassenDom. En dan zijn er natuurlijk nog talloze tussenvormen op het continuüm. Volwassenen in alle geuren, kleuren en humeuren dus.

Om direct een joekel van een cliché te poneren: 't is zoiets dat we leren met vallen en opstaan. We worden slimmer door met de neus keihard tegen de muur te knallen. Door je wel degelijk 2 of meer keer aan diezelfde steen te stoten (of aan een hoek van de tafel en liefst dan nog met je kleine teen) vooraleer ietwat besef komt binnen sijpelen. Maar het is een verdomd leerproces. En ik maak me geen illusies: het stopt nooit. Mijn 92-jarige adorabele grootmoeder Jeanneke leert ongetwijfeld nog elke dag bij (al zit er bij haar amper nog groeimarge op). Misschien niet meer aan het tempo van haar fleurige in-de-30-jarige kleindochter, maar toch. A never ending story.

Gewoon zo af en toe eens een kleine richtingaanwijzer voorgeschoteld krijgen, had kunnen helpen.

Maar mocht er dus zoiets bestaan als een handleiding in 'de volwassen wording', dan had ik daar wel graag op m'n 18e een keertje in geneusd. Gewoon zo af en toe eens een kleine richtingaanwijzer voorgeschoteld krijgen, had kunnen helpen: "Saartje, alé, jongske, dat doe niet! Ge gaat u dat schromelijk beklagen!" of "Ja, goed bezig, meiske! Hou die richting aan, zo komt ge er geheid!"

Zo'n bijbel voor de meerderjarige, het zou toch wat geploeter en gekwakkel voorkomen hebben, eh, geef toe. Er is een bestseller aan verloren gegaan, zeg dat ik het u gezegd heb!

Het schone boekje dat ik hier fotogeniek tentoon heb gespreid, staand tussen de smeuïge selfmade donuts, is zeker géén handleiding van het leven. Het vertelt je niet hoe je feilloos kan opgroeien tot een waardige volwassene, het is geen bijbel die je op het rechte pad houdt... En toch is het geniaal in zijn eenvoud: #60 geniale & grappige lifehacks.

Alé, zeg nu zelf,

• Trek je niets aan van andermans interessant-doenerij, maar bepaal zélf waar je van houdt en wees daar tevreden mee. (Duh!)

• Lees het héle recept goed door op instinkers. (Mea Culpa!)

• Bijna alles is grijs gebied, niet zwart-wit. (Amen!)

• Zoek iemand die dingen kan uitleggen op een manier die je begrijpt. (Of word zelf zo iemand)

• Vertrouw degene die de broodjes belegt. (ook in tijden van pandemie?)

Dat wéten we eigenlijk wel, maar het is fijn om het allemaal samengebundeld nog eens onder ogen te krijgen. En herhaling werkt! Dat roept menig pedagoog met regelmaat van de klok uit! En ze hebben gedorie gelijk die schreeuwerige opvoedkundigen. Soms moet je iets 37 keer horen alvorens het ergens, een klein beetje, stap voor stap, met mondjesmaat, begint binnen te dringen.

Dit fijne boekje leest als een oude man of vrouw die jou toespreekt vanuit zijn of haar krakende schommelstoel en al z'n levenskennis in een mum van tijd (edoch graag met wat omwegjes) op je afvuurt. Van grote lessen over belangrijke inzichten tot kleine tips. Van 'Hoe ga ik om met geld', over 'Werk kan en zal stomvervelend zijn' tot 'Overweeg het gebruik van droogtrommeldoekjes'.

Het zou geen 20 jaar geduurd hebben eer ik de aluminiumfoliedoos op de juiste manier gebruikt zou hebben.

Ik had dit boekje heel graag te pakken gekregen op m'n 18e, toen de wereld nog aan m'n ongeduldige voetjes lag en de toekomst open als een ongeschreven blad. Ik zou me misschien niet zoveel aangetrokken hebben van de mening van anderen (vermoeiend) en, wie weet, m'n neiging tot aankopen die vooral mooi zijn boven comfortabel toen al wat getackeld hebben (alhoewel...). Het zou geen 20 jaar geduurd hebben eer ik de aluminiumfoliedoos op de juiste manier gebruikt zou hebben. Ik zou op kot al geleerd hebben hoe een lekkere salade-dressing in elkaar te flansen en ik zou het niet persoonlijk genomen hebben wanneer andermans baby zijn strot zou opengegooid hebben in m'n liefdevolle armen (Help, wat doe ik verkeerd?!)

Degene die denkt dat hij uitgeleerd is, heeft het danig mis. Nooit is een mens klaar met bijleren, never ever! Laat dat tot slot mijn persoonlijke lifehack zijn die ik nu zo gratis en voor niets aan u meegeef.

Merci, meter Jeanneke, mijn heldin!